Güney Hindistanlı kadınlar, geleneksel olarak her sabah evlerinin önüne pirinç unuyla girift geometrik desenler çizerlerdi. Kolam denen bu desenler tanrıların uğur getiren işaret ve sembollerinden oluşurdu. Bu sanat eseri gün içinde yavaş yavaş silinir, ertesi gün şafak vakti yeniden yapılırdı.
İdeal olarak kolam kesintisiz olarak tek bir hareketle çizilirdi ve sayısız türde desen yapmayı öğrenmenin odaklanma, beceri ve yeteneği geliştirdiği düşünülürdü.
Festivaller ve dini kutlamalarda tapınaklarda devasa renkli kolamlar, genelde birkaç kadın tarafından çizilirdi. Günümüzde genelde evin ya da tapınağın önüne tek bir yalın desen çizilir.
