Zambak sembolik açıdan bazen erotizmle bazen de bekâretle ve Hıristiyan saflığı ile ilişkilendirilir. Aynı zamanda Fransa kraliyetinin amblemlerinden biridir.
İncil’de Neşideler Neşidesi’nde bir kızla erkeğin diyaloğu yer alır. Kendisini zambağa benzeten kız şöyle der: “Ben Şaron çiğdemiyim, Vadilerin zambağıyım. Dikenlerin arasında zambak nasılsa Kızların arasında öyledir aşkım.” Zambak burada doğurganlık ve erotizm ile ilişkilendirilir. Kızın kendisini vadide açan bir zambağa benzetmesi, Hıristiyan toplumlarda “vadideki zambak” deyimini ortaya çıkarmıştır. Bu, sevilen kadını ifade eder. Honoré de Balzac’ın 1835’te yayımlanan meşhur romanıyla bir kitap adı olarak da tüm dünyada öğrenilmiştir.
Zambak ayrıca Roma bereket tanrıçası Junon’un da amblemlerinden biridir.
Hıristiyan sanatında karşılaştığımız zambak, Bakire Meryem’in beyaz zambağıdır. Cebrail’in Meryem Ana’ya gebe kalacağını duyurduğu tablolarda Başmelek Cebrail çoğunlukla elinde bir zambak taşır.
Efsaneye göre zambak, ilk Fransa Kralı Clovis’in Hıristiyanlığı kabulünden sonra Fransa krallarının sembolü hâline dönüşmüştür. VIII. Louis zamanında dinî törenlerde giysilere saflığın simgesi zambaklar serpiştirilirdi. Fransa kralı “zambak çiçekli prens”ti. 1285 yılında Kral III. Philippe, Kutsal Üçlü’ye ve Tanrı’nın hükümdarlığına gönderme yaparak kraliyet sembolü olan zambağın taç yapraklarını üçe indirdi. Bu aynı zamanda kendi adı altında hüküm süren kralların hükümdarlığını da sembolize ediyordu.
Taç giyme törenleri sırasında başpiskopos krala üzeri sekiz zambak çiçeği ile süslenmiş bir taç giydirirdi. 1687 yılında bir kararname ile Fransa krallarının azür mavisi bir fon üzerinde altın renkli zambak çiçeği kullanımına karar vermiş ve başka motiflerin kullanımını yasaklamıştır. 1832 yılına kadar Fransa’da suçlular, kraliyetin verdiği karar neticesinde cellat tarafından kızgın demire işlenen bu işaret ile dağlanmışlardır.
Zambak, Toskana’daki Floransa şehrinin de amblemidir.