Hıristiyanlar yeni doğan bir çocuğa ilk günahından arındırmak ve onu Hristiyanlaştırmak için kutsal bir işlem yaparlar. Buna vaftiz denir. Bu sembolik bir ölüm ve yeniden doğumdur.
Dinler tarihinde, su sayesinde arınmayı ve yenilenmeyi ifade eden pek çok arınma töreni ve kutsal yıkanma bulunmaktadır. Hıristiyan vaftizin kökeni, Musevi abdest törenleri ve Iİsa’nın Ürdün Nehri’nde Vaftizci Yahya tarafından gerçekleştirilen ilk vaftizi ile ilişkilidir. Fakat şu noktada farklılaşır: Bu sadece bir arınma töreni değil aynı zamanda kaynaşma törenidir. Diğer bir Hıristiyanlık özelliği de insanın kendi kendine değil, başkası tarafından yıkanmasıdır. Burada bir dine kabul edilişin simgeselliği vardır, bu törende her aşama özel bir anlam içerir.
Vaftiz, suya üç kere batırılarak ya da tamamen suya daldırmakla gerçekleşir. Vaftiz edilen kişinin başı, İsa’nın mezardaki üç gününü temsil ederek üç kez suya batırılır ve bu bir çeşit ölüme atlayış olarak nitelendirilir. Ardından sudan çıkış ise özgürlüktür ve Mısır’dan çıkışa ve yine İsa’nın mezardan çıkışına gönderme yapar. Üçüncü aşama ise Ürdün Nehri’nde Vaftizci Yahya tarafından Mesih’in vaftizini hatırlatan ruhi bir arınmadır. Arındırma, günahların bağışlanmasını temsil ettiğinden ilk Hristiyanlar vaftiz edilmek için ölümü beklerlerdi.
Vaftizin dördüncü aşaması ise bir birleştirmedir. Vaftiz edilenler burada sembolik olarak İsa’nın vücudu ile birleştirilir ve onun kol ve bacaklarıyla özümlenir. Vaftizin beşinci aşaması Tanrı ile bir bağ, O’na karşı bir etkin taahhüttür. Sonuncusu olan altıncı aşama bir takdistir, çünkü yeniden doğmuş ve arınmış olarak vaftiz edilen kişi yeni bir felsefi kimliğe kavuşmuştur.