Duyularla anlaşılamayan, görünmez varlıklara cin denilir. Farsça’da cin için perî ve dîv kelimeleri kullanılır. İslâm âlimleri cini, insan ve melek dışındaki üçüncü bir varlık türü olarak kabul etmişlerdir.
Eski Asurlular ve Bâbilliler kötü ruh ve cinlere inanırlardı. Asurlulara ve diğer Sâmî kökenli kavimlere göre cinlerin değişik sınıfları bulunmaktaydı. Eski Mısırlılar içinse cinler; yabani hayvan, yılan ve kertenkele gibi sürüngen şeklindeki yaratıklardı. Özellikle yılan, timsah ve maymun şeklindeki cinler öteki dünyaya sık sık gidebilirdi. Gökle ilgili cinler ise kuş şeklindeydi.
Yunan mitolojisinde daimon kelimesi insan üstü varlıklar için kullanılırdı. Eski Roma’da genius kelimesi ölülerin ruhlarını ifade ediyordu. Zamanla bu kelime anlam değişikliğine uğrayarak evi ya da belirli bir yeri koruyan cin anlamına geldi. Keltler’de de cin inanışı vardı. Cinler de insanlar gibi iyi ya da kötü olabilirlerdi. Bunlar mağaralarda, çukur yerlerde, ormanların derinliklerinde yaşayan varlıklardı.
Çinliler’de görünmez varlıklar iki türlüydü: kuei ve shen. Kuei, ölünce görünen âlemden görünmeyen aleme gitmiş insan ve hayvan ruhlarıydı. Bunlar insan ya da hayvan şekline girebilirlerdi. Dağlarda ve ormanlarda yaşayan tabiat üstü varlıklara ise shen denilirdi.
Eski Türkler bütün dünyanın ruhlarla dolu olduğuna inanırlardı. Tabiatın her tarafına yayılmış olan ruhların iyisi de vardı kötüsü de. Tanrı Ülgen’in emrindeki iyi ruhlar insanlara yardımcı olurdu. Yer altı dünyasının prensi olan Erlik’in emrindeki ruhlar ise insanlara her türlü kötülüğü yaparlardı. Bunlara “yekler” denilirdi. Yek, Uygurca dinî metinlerde “şeytan” demekti.
İslâm öncesinde Araplar ağaçlarda, kuyu, mağara ve benzeri yerlerde görünmez varlıkların bulunduğuna inanıyorlardı. Cinler yeryüzünde oturan tanrılar olarak kabul ediliyordu. Onların da kabile ve gruplar halinde yaşadıklarına, birbirleriyle savaştıklarına, fırtına gibi bazı tabii olayların cinlerin işi olduğuna inanıyorlardı. İnsanları öldürdüklerini, kaçırdıklarını, bazı cinlerin ise insanlara yardım ettiklerini, cinlerle evlenen insanların olduğunu kabul ediyorlardı.